Ang Turnilyo sa Utak ni Erika

Nung nagpost ako ng status tungkol sa hirap umibig, ni-like mo pa Nagpicture akong laslas ang braso at in-upload sa instagram, nag-heart ka pa. Nagtweet ako sa kamanhidan ng mga taong minamahal, ni-retweet mo pa. Di ko alam kung alam mo bang lahat ng iyon ay patungkol sayo o sadya kang tanga. Sa panahong tinatawagan kita sa skype, line at viber dahil kailangan ko ng kausap, ring lang nang ring Sa panahong umaabot ng daan-daang bagong mensahe ang pinadadala ko sayo sa messenger at ginagawa ko ang flood-likes nang paulit-ulit, deadma ka pa rin Sa panahong pinadalhan kita ng relationship request na inabot na ng maraming monthsaries natin, sa iyo ay pending pa rin Ngayon Sinabi mong ako'y patuloy mong mamahalin, seenzone ka sa akin

Pagmulat ko, nawawala na Tiningnan ko sa kisame, wala Hinanap ko sa ilalim ng unan, wala Ipinagpag ang buong higaan, wala Pinagmasdan ko ang iyong larawan Na tila isang istranghero sa magasin Binasa ang iyong mga liham Na parang artikulo sa dyaryo Siguro habang tulog ako Hinugasan sa aking mga nakakubling luha Ang puso kong balot ng matamis na pagtingin Na ngayo'y napalitan ng tabang at alat Siguro habang tulog ako Itinapon ng aking utak ang masasayang alaala At itinira ang lahat ng poot  Para mawala ang lahat ng pagmamahal Siguro, hindi na talaga kita mahal Magkikita pa naman tayo mamay Sana, hindi mo mahalata Sana nga