Dear Blog #2

-
Sa dami ng kwento ko marami ngayong bumabagabag sa akin...

 Simula nung pumuntang States si Villegas, nahihirapan akong makahanap ng taong mapagsasabihan ko ng sama ng loob ko. Yung tipong kailangan ko na talagang magpakatatag, sa pinaka-ibigsabihim ng salita na ito. Nawala na yung karapatan kong maging mahina at malungkot.

 Pero, Blog, malungkot ako. Seryosong lungkot. Wala akong mapagsabihan ikaw lang at ang malawak na mundo ng internet na hindi ko naman alam kung sinong nakakabasa. Oo, mundo ng internet, malungkot ako. 

 Malungkot ako dahil nasasaktan akong nakikita si Jio nahihirapan sa mga sugat nya...sana sa akin na lang lahat iyon.

 Malungkot ako dahil nandyan si Kel pero parang wala naman. Wala akong makapitan. Wala akong masandalan. Sinasabi nya mga problema nya sa akin. Parang kapag ganun, hindi na ako pwede mag-open up sa kanya kasi baka makadagdag pa. Hindi ko alam.

 Salamat Blog andyan ka. Di bale, wala ka namang damdamin. Alam kong hindi ka magtatampo kung tinatakbuhan lang kita sa mga panahong ganito.. paano ba yan 4am na babalik na muna ako sa pagtulog.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Saloobin 12

-
Habang ang tingin ng buong mundo, masayahin kang tao kasi pala-tawa ka at pala-ngiti. Halos lahat nagiging kagaanan mo ng loob, ang hindi nila alam ang laki ng puwang sa iyong puso. Dahil sa mga panahong gusto mo sanang kasama ang iyong pamilya, nakatalikod sila sayo. Habang tingin nilang lahat, ang tatag tatag mong tao, hindi nila alam sobrang bugbog na ang isip at puso mo. Naghuhumiyaw na nang tama na. Walang handang makinig. Kung meron man, walang nakakaintindi ng sakit at takot na bumabalot sayo. Unti-unti kang pinapatay. Napakasaklap. Habang tingin nila ay napakagaling mo sa halos lahat ng bagay, hindi nila alam na ang bawat umaga pagmulat mo ay mahaba-habang pagkumbinsi sa sariling higit ka sa basurang pakiramdam mo--madumi at kailangan nang idispatcha. Habang himbing ang lahat dahil malaki ang kumpiyansa ng magandang bukas, eto ka nangangambang baka eto na ang huling gabi. Ako iyan. Pero nung nakita ko sa monitor ang mukha mo anak, payapa at himbing. Sa kabila ng dami
Read more

Saloobin 9

-
Blog, may tanong ako sa'yo. Bakit kaya tayo nagagawang lokohin ng taong mahal natin? Grabe naman 'to. Oo na, andun na tayo sa nagkamali at patawarin na pero bakit nila nagawa? Ang hirap kasi, blog. Iniisip ko pa rin bakit ako nagagawang lokohin? Alam mo, isa lang ang naiisip kong dahilan. Kasi hindi ako worthy. Hindi ako worthy seryosohin dahil sa nakaraan ko. Ayoko nang i-elaborate ito kasi alam mo na to, blog. Hindi ako worthy para sa loyalty nila dahil hindi ako kadisplay-display. Hindi ako yung babaeng ang sarap isama sa mga kaibigan at mga kamag-anak at iflaunt na "eto nga pala ang babaeng mahal ko" kasi di ako kagandahan, katangkaran, kakinisan at kaputian. In short, di kasi ako maganda. Pero mabait naman daw ako at talagang dedicated. Malambing at maalalahanin. Masarap naman daw ako magmahal. kaso... Hindi ako worthy maging only option. Pero maganda akong gawing meantime option habang hindi pa nila nakikita yung babaeng masasabi nilang eto na
Read more

Nasaan na ang pagmamahal ko?

-
Pagmulat ko, nawawala na Tiningnan ko sa kisame, wala Hinanap ko sa ilalim ng unan, wala Ipinagpag ang buong higaan, wala Pinagmasdan ko ang iyong larawan Na tila isang istranghero sa magasin Binasa ang iyong mga liham Na parang artikulo sa dyaryo Siguro habang tulog ako Hinugasan sa aking mga nakakubling luha Ang puso kong balot ng matamis na pagtingin Na ngayo'y napalitan ng tabang at alat Siguro habang tulog ako Itinapon ng aking utak ang masasayang alaala At itinira ang lahat ng poot  Para mawala ang lahat ng pagmamahal Siguro, hindi na talaga kita mahal Magkikita pa naman tayo mamay Sana, hindi mo mahalata Sana nga
Read more